به عنوان مثال می خواهیم نتیجه نهایی به شکل زیر باشد :
همان طور که مشاهده می کنید، یک شکل به صورت کوچک تر و با محورهای مختصات جداگانه، بر روی شکلی دیگر قرار گرفته است. اکنون مراحل ساخت این شکل نهایی را به صورت یک مثال شرح می دهیم :
مثال :
ابتدا یکی از شکل های مورد نظرمان را به طور جداگانه رسم می کنیم (می خواهیم هر شکل را به صورت جداگانه ببینیم) :
clc
clear all
close all
pcolor([1:10;1:10]);
سه خط اول کدها برای عدم تداخل برنامه فعلی با برنامه های قبلی اجرا شده در متلب می باشد.
نتیجه :
اکنون شکل دوم را به صورت جداگانه رسم می کنیم :
clc
clear all
close all
mesh(peaks(20));
نتیجه :
اکنون آن کدها را کنار می گذاریم و می خواهیم کدهایی را بنویسیم که دو شکل را در یک پنجره نمایش بدهد و شکل دوم، با محورهای مختصات جداگانه و البته با اندازه ای کوچکتر، بر روی بخشی از شکل اول نمایش داده شود. کدها به صورت زیر می باشند :
clc
clear all
close all
axes(position,[0.1 0.1 0.8 0.8])
pcolor([1:10;1:10]);
axes(position,[0.34 0.3 0.4 0.5])
mesh(peaks(20));
همان طور که مشاهده می کنید، با دو بار استفاده از دستور axes ، دو محور مختصات جداگانه ساخته ایم. قبل از دستور رسم هر شکل، با دستور axes ، محورهای مختصات را به شکل متفاوتی تعریف کرده ایم. برای مشخصه position ، باید برداری با 4 عدد تعریف شود که ساختار کلی آن به صورت زیر می باشد :
[x_start y_start x_length y_length]
این 4 عدد، بر اساس اندازه پنجره ای هستند که شکل در آن نمایش داده می شود. به جای x_start باید مقدار متناظر برای محل شروع محور مختصات را بر اساس محور افقی (محور x) بنویسیم. به جای y_start نیز باید مقدار متناظر برای محل شروع محور مختصات را بر اساس محور عمودی (محور y) بنویسیم. دو مقدار x_length و y_length نیز میزان طول محورهای مختصات در دو جهت محور x و y را تعیین می کنند.
نتیجه :